Wie mij een beetje kent, weet dat ik veel plezier beleef aan het schrijven van blogs. Ervaringen vertellen, collega’s inspireren, laten weten welke zaken mij bezighouden. Ik merk dat het zelfs helpt om bepaalde gebeurtenissen te verwerken. Soms kan ik moeilijk kiezen over welk onderwerp ik ga bloggen.
Dit bloggen opent ook deuren merk ik, want onlangs werd ik gevraagd deel te nemen aan de projectgroep ‘ouderen en seksualiteit en intimiteit.’ En na een eerste kennismaking zei ik volmondig ‘ja!’ Want laten we eerlijk zijn mensen: anno 2022 wordt het wel tijd dat we meer aandacht aan dit onderwerp besteden. De periode dat de tv uitging omdat er vrijende mensen te zien waren, of dat we dachten dat ouderen geen behoefte meer hebben aan seks en/of intimiteit ligt al ver achter ons, toch?
We hebben zoveel mogelijkheden om het welzijn van bewoners en cliënten centraal te stellen. Van dieet tot aangepaste schoenen, van warme zorg tot robot Floor. In het zorgleefplan kunnen we prima omschrijven hoe iemand het beste verzorgd wordt of welke benadering goed werkt als iemand zich niet wil aankleden. Maar weet je ook hoe je het beste kunt reageren als een bewoner/ cliënt je borsten betast of masturbeert in jouw bijzijn? Of aan wie je hulp kunt vragen als bepaald gedrag jou in verlegenheid brengt? Hoe start je een gesprek hierover en zorg je voor een veilig (werk)klimaat? En voelen (nieuwe) cliënten/ bewoners zich veilig en vrij genoeg om over seks en intieme behoeftes te praten? Kun je dit onderwerp al bij een opnamegesprek benoemen? Waar stopt intimiteit en begint seksualiteit?
Het zal je maar gebeuren dat je na een huwelijk van ruim 60 jaar noodgedwongen ‘gescheiden’ wordt van je partner met wie je letterlijk verstrengeld was. Kunnen bewoners die intimiteit met hun partner dan voortzetten zonder dat er zomaar iemand op hun kamer komt? Kun en durf jij dit met bewoners te bespreken? Wat voor de een acceptabel gespreksonderwerp is, kan voor een ander heel ongemakkelijk of zelfs taboe zijn. Ieder heeft hierin zijn eigen grenzen.
Vorige week kwam de projectgroep voor het eerst bij elkaar en we namen voor de gelegenheid een foto. Ell Pronk ( verpleegkundige ambulante dienst)- die zich al geruime tijd inzet t.a.v. dit onderwerp- en Jolien Schalk (psycholoog) zijn de ‘aandachtsvelders’ voor de regio Harderwijk en Nunspeet.
Aranka Bialek (wijkverpleegkundige en ambulante dienst) en ikzelf zijn ‘aandachtsvelders’ voor de regio Ermelo en Putten. Collega’s kunnen onze hulp en advies vragen bij casuïstiek of ervaringen op het gebied van seksualiteit en intimiteit; het liefst bij de eerste signalen zodat een situatie niet kan verergeren.
En er is meer, want wij zijn in het bezit van een heuse ‘sekskoffer’: vol met tips en handvatten om seksualiteit en intimiteit uit de taboesfeer te halen. De komende maanden geven wij die koffer onderling aan elkaar door, pakt één van de projectleden er een item uit en licht dit toe: een verslag hiervan zullen we delen met onze collega’s op intranet.
Het zal tijd, lef en geduld kosten om deze onderwerpen bespreekbaarder te maken. Ik hoop dat collega’s zich vrij genoeg voelen om contact met ons op te nemen als ze vragen hebben of ergens mee zitten!
Noem het ‘seksuele voorlichting’ op de werkvloer: stap voor stap, niet te snel dan komen we er wel.
